اشعار " کیان " تبریزی

سئوگی لر ایچره سینه تکجه سنی سئودیم اینان

ال لریمدن قراریم گئدی اورک اولدی تالان

چوخ دولاندیم سنی تاپدیم مارالیم دونیا بویی

سئویرم سئومه لیسن سئویگلی ایستکلی یامان

قویمارام بیرده گئدیب سه منی یالقیز قویاسان

حیاتیم سن سیز اولار‌‌‌ای قارا گوز تیخا یالان

بو حقیقت دی گوزللر ائله مز عهده وفا

آمما من آنلاییرام یاریمی‌ایلقاردا قالان

هر کیمین دیلداری قهر ایله یب آیری یاشیر

بیله کی بیر بئله درد عاشیقینی درده سالان

سن "کیان" یاری بوراخما بو سایاق گِنده قالا

بیلیرسن سئوگیلین اولموش اورگین دردین آلان

کیان تبریزی

12 فروردین 99

گفتمش‌‌‌ای بت من بوسه بده جان بستان

گردنم حلقه نما دست خود ایمان بستان

آبرو داری ما کن ، صنما پیشِ همه

عقل ما را زِ سرم بوده تو پِنهان بستان

بر حذر باش ز بیگانه که غمگین نشوم

وان سپس از من عاشق لب خندان بستان

کشور عشق تو را نیست کسی شَه زاده

تو قبولم بنما ، شاهی و سلطان بستان

تو مَلَک زاده‌‌‌ای و عشق سمائی داری

اوج گیر تارک عرش این تن و مهمان بستان

مژده دِه یکه سواری و بتازی بَرِ من

تا شوم ساقی مِی سفره‌ی احسان بستان

شاعرم وصف تو جانا غزلی می‌بافم

ز "کیان" بوده همی‌در غزل عنوان بستان

کیان تبریزی

اردیبهشت 99

باشد این جان مرا تو بِکُشم راحت کن

یا به ترک دل و دلدادگیم عادت کن

دل به اغیار سپردی نشدی پاره‌ی تن

برو جانا تو به فرمان دگر طاعت کن

با من آنگونه نبودی که بگم عاشقمی

اینک آسوده شدی هرچه کنی راحت کن

تو که هر روز دهی رنج دلم باکی نیست

ستم و جور و جفا دم به دم و ساعت کن

پس بزن عشق مرا با دگران همدم شو

هوس یکشبه را پیکره‌ی جانت کن

تو کیان عاشق و سرمست نخستین عشقی

گو که‌‌‌ای یار برو ظلم و ستم غایت کن

کیان تبریزی

ششم فروردین 99

"شکوفیه چیچکه لاله زاره آند اولسون

یاشیل طبیعته رنگین بهاره آند اولسون"

سنین او خومار گوزلرووه حیران قالمیشام

دیلیم دن آچیلان یقین اقراره آند اولسون

تاپاممارام سنین کیمی‌سئوگی هچ دیاردا

شَهَره کوچه یه مقدس بازاره آند اولسون

دویغوومدا سنی آختاریرام‌‌‌ای ملک سیما

خیالا رویاما عشقیلی افکاره آند اولسون

کمنده سالیبسان منی‌‌‌ای ساچلاری قارا

او قامته یاراشان گوزل رخساره آند اولسون

کیان دا سئویر سنیله اولا چیچک لی باغدا

گوله یاپراغا آل الوان گولزاره آند اولسون

کیان تبریزی

پنجم فروردین 99

از کشور چین نیامده جنس اصیل

تنها کرونا گشته اصیل و بی بدیل

در شهر ووهان ساخته شد چون کرونا

کره‌ی خاکی ما گشته چنین زار و ذلیل

ای کیان مژده بده شادیمان باز آید

ویروس کرونا شود یکشبه بیماروعلیل

کیان تبریزی

چشم‌هایم را بدست آور نگاهم را ببین

دُر و گوهر از میان اشک مژگانم بچین

تا که افتد از میان دیده گانم اشک من

کاسه‌ی انگشترت قابی شود برآن نگین

دوست دارم در برم باشی دگر دوری مکن

تخت طاووسی مهیا می‌کنم با من بشین

هرچه غصه بر دلت داری ز سینه کن برون

تا که من هستم کنارت تو نباش در دل غمین

خنده زن جانی دوباره گیرم و خندان شوم

تا به کی در هجر تو تنها نشینم من حزین

باورم کن نازنین عاشق ترینم بهر تو

بین مه رویان تویی آرام جانم کن یقین

جان فدای آن نگاهت ، ناز چشمانت کشم

هفته‌ها و ماه‌ها من می‌نشینم در کمین

قدر این عشق خدایی را "کیان" داند دلا

نیست مانند تو چون دلبری روی زمین

کیان تبریزی

نهم فروردین 98

بر قاب خیالم خم گیسوی تو زیباست

هر شب نظرم چهره‌ی زیبای تو پیداست

ای دلبر سیمین تن من چهره بر افروز

قرص قمرت روشنی ظلمت شب‌هاست

بر مزرعه و دشت دلم سبزه دمیده

بالی بگشا سوی دلم لحن تو شیداست

امروز تحمل کنم این سوز فراقت

امّید من‌‌‌ای گل به وصالت شب فرداست

زیبا نگری ، ماه منی ،‌‌‌ای قد رعنا

دیوانه کنی با نگهت چشم تو شهلاست

در پهنه‌ی گیتی چو کنم گشت گذاری

پیدا نکنم مثل تو جانا به تو همتاست !

تا مرغ غزل هست کیان مست و خُرام است

جانا که بیا صحن چمن جای تو برجاست

کیان تبریزی

هشتم فروردین 98

منی آتماز مارالیم اوزگیه دیلدار اولماز

غمیمه همدیم اولوب یادلارا غمخوار اولماز

اورگین باخچاسینا دورنا کیمی‌جان بوراخار

آیری باغلاردا گئدیب عشوه لی بیر سار اولماز

لیلی یه اوخشاری وار من ده اونا قیس کیمی

بئله بیر سئوگی هل البت رقیبه یار اولماز

سئویرم یاریملا اولسا گئیاق بیر لیباسی

بللی دیربیر بئله کوینک بیزه هچ دار اولماز

گورشک بیر قرار اوسته اینکیمیز خلوت ده

داها بو سیرر قالار خالق آراسی جار اولماز

عشقیمین آوازینی گونده مغننی اوخویا

اشیدنلر سئوینر بیله قولاخ کار اولماز

" کیان " نین سئوگیلیسی ایلقارینا باغلیدی چون

منیله خوش دانیشار صحبتیمیز تار اولماز

6 فروردین کرونایی سال 99

کیان تبریزی

تا تویی جانان من جانم فدایت می‌کنم

در کنارم چون شوی از غم جدایبت می‌کنم

غرقه شو بر عشق خود تا انتهای عمر خود

روز و شب با اشتیاق جانا صدایت می‌کنم

چون شوی قائل به عهد وعشق وبرپیمانمان

بی گمان من اقتداء بر آن وفایت می‌کنم

محفل عشاقی و با مهر ورزی پر کنیم

کن یقین پیوسته من غرق صفایت می‌کنم

تو زمن جان خواه تا من شوم قربان تو

بی محابا جان و دل آنی فدایت می‌کنم

ای "کیان" آسوده باش از دلبرت تا زنده ای

حالیا فریاد زن جانا دعایت می‌کنم

کیان تبریزی

20 اسفند 98

آمان آللاه بو نه درد دی کی گلیب درمانی یوخ

دردیمیز کی واریدی اولکه میزین سامانی یوخ

نه خطا اتمیشیتیک گیره سالیبدیر کورونا

بیزی درده سالانین انصافی یوخ ایمانی یوخ

اولکه میز نفرین اولوب خالق عذابیله یاشیر

کورنا دا داراشیب میللتمین دورانی یوخ

هر یئره گوز تیکیسن قارا گئیبدیر وطنیم

اولونون باخ کفنی یوخ مچیده نالانی یوخ

بو نه اوُد دیر سالینیب یوردوموزی ویران ائدیر

قورخموری زاهد سالوس ایشینین پنهانی یوخ

قالمیشوق یالقیز ائوینده کوچه میز تحریم اولوب

قاپلاری کیبله میشوق پنجره نین گولدانی یوخ

ایش بتر پیرتاشیری یازدی کیان دفترینه

خالقینین گول دوداغیندا بیری نین خندانی یوخ

کیان تبریزی

بخاطر ویروس همه گیر کرونا در کل جهان سروده شد

17 اسفند 98